ΣΤΗΝ ΕΔΕΣΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 22-3-2023

  

 

 

Ρεπορτάζ Βίντεο Κώστας Δάμος   https://www.facebook.com/edessablog

 
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023 το απόγευμα στις 7 μμ η εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που διοργάνωσε ο Σύλλογος Βιβλιόφιλων Έδεσσας στο Παρθεναγωγείο στο Βαρόσι.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Τρύφων Ούρδας και την παρουσίασαν οι Δέσποινα Τσεχελίδου ο Βαγγέλης Τρυψιάνης και η Λούσα Αγγελική.
Στην εκδήλωση απαγγέλθηκαν ποιήματα από τον Κωνσταντίνο Σταλίδη, Δημήτρη Προβάδο, Βασιλείου Ευαγγελία, Βασιλική Ταουσάνη, Κασαπίδη Κώστα και Στέλλα Κράλλη .
Δείτε το βίντεο της εκδήλωσης στο youtube

 






































































οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο




























Ο Βαγγέλης Τρυψιάνης στην εκδήλωση αναφέρθηκε στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης



Η σχέση της πλειονότητας των ανθρώπων με την ποίηση θα μπορούσε να συμπτυχθεί με τον καβαφικό στίχο: «Α, δεν μ’ αρέσει το τετράστιχον αυτό», που αναφώνησε ένας από τους Νέους της Σιδώνος. Το μυστικό κρύβεται στο ρηματικό τύπο: «αρέσει», όχι γιατί υποδηλώνει μια διάθεση ή ένα συναίσθημα αλλά γιατί -σ’ ένα δεύτερο επίπεδο- αποκαλύπτει τον εκχυδαϊσμό της κοινωνίας και την απαξία με την οποία αντιμετωπίζει την ποίηση και την τέχνη εν γένει.

Η θέση αυτή πηγάζει από το γεγονός ότι ένα έργο τέχνης δύναται να συγκινεί ή να μη συγκινεί, να εκφράζει ή να μην εκφράζει κάποιον, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην κατηγορία των υλικών αγαθών ώστε «ελαφρά τη καρδία» ν’ αναφωνεί κανείς: «μ’ αρέσει» ή «δεν μ’ αρέσει». Επίσης, η πλειονότητα θεωρεί ότι η ποίηση είναι δυσνόητη. Ακριβώς, αυτή η αντίληψη δημιουργεί τη λανθασμένη εντύπωση ότι δεν είναι χρήσιμη και τελικά απαραίτητη, κάτι που σε συνδυασμό με τη συνειδητή ή μη σύνδεσή της με το σχολικό τρόπο αξιοποίησής της την καθιστά απωθητική.


Ιστορικό υπόβαθρο

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Μαρτίου, την πρώτη μέρα της Άνοιξης [τότε που ο Νοτιάς υμνεί τον Έρωτα και οι Μαινάδες ψιθυρίζουν στον τραγικό Πενθέα: «Σήμερα, όλα επιτρέπονται»], τότε που φως και σκοτάδι, ακροβατώντας πάνω σε μια τέλεια, δωρικού στυλ, ευθεία γραμμή καταφέρνουν να ισορροπήσουν, στιγμιαία, συμφιλιώνοντας τη ζωή με το θάνατο, τη χαρά με τη θλίψη, την παρουσία με την απουσία, τον έρωτα με την προδοσία.
Η ιστορία της χθεσινής ημέρας ξεκινά από την Ελλάδα. Η ιδέα «έπεσε στο τραπέζι» το 1997 από τον ποιητή Μιχάλη Μήτρα (πόσοι και πόσες, άραγε, να τον γνωρίζουν;) προτείνοντας στην Εταιρεία Συγγραφέων, κάθε χρόνο, ν’ αφιερώνεται μία ημέρα στην Ποίηση. Ωστόσο δεν πρότεινε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Αυτό έγινε από τη Λύντια Στεφάνου (ποιητική φωνή της Μεταπολεμικής περιόδου) διατυπώνοντας τή θέση ότι η εαρινή ισημερία είναι ο κατάλληλος χρόνος για τον εορτασμό μιας τέτοιας ημέρας. Αλλά και ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης στην UNESCO, πρότεινε η 21η Μαρτίου να κηρυχτεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, όπως και έγινε στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO, τον Οκτώβρη του 1999.

Το σκεπτικό της απόφασης ήταν το εξής:
«Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"»…
Προσωπικά, βρίσκω ελλιπές το εν λόγω σκεπτικό, καθώς απουσιάζουν δύο δυναμικά υφέρπουσες προεκτάσεις της ποιητικής διεργασίας: Αυτή του κριτικού στοχασμού, όπου ο αναγνώστης ή/και το ποιητικό υποκείμενο, με αφορμή ένα στίχο ή ένα ποιητικό σώμα, δύναται να μετασχηματίσει τις στερεοτυπικές ή δυσλειτουργικές του αντιλήψεις και αυτή της αυτονομίας, όπου ο καθένας ελεύθερα μπορεί να ορίζει την πρόσληψη ενός στίχου ή/και ενός ποιητικού σώματος, υπό την έννοια τής σύνδεσης με τα δικά του προσωπικά βιώματα.
Εξάλλου, δεν έχει και τόση σημασία το «τι θέλει να πει ο ποιητής/η ποιήτρια», αυτό είναι κάπως στενό και περιοριστικό, αλλά πώς το αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης/η αναγνώστρια και πώς το συνδέει με τις εμπειρίες του/τις.
Τι είναι όμως η ποίηση;
Ο Νίτσε, έγραφε: «Μια επαναξιολόγηση όλων των αξιών, αυτό το ερωτηματικό το τόσο μαύρο, το τόσο ανήκουστο, που ρίχνει σκιές πάνω σ’ εκείνον που το θέτει – ένα τέτοιο πεπρωμένο καθήκοντος μας αναγκάζει κάθε στιγμή να τρέχουμε προς τον ήλιο …». Όχι φυσικά για την ποίηση, αλλά πόσο ταιριαστό δεν θα ‘ταν και γι’ αυτήν! Βέβαια, εάν κάποιος περιμένει έναν ορισμό για την Ποίηση είναι σαν να περιμένει τον «Γκοντό». Οι απαντήσεις δύναται να είναι τόσες, όσες και όσοι/όσες ερωτηθούν και ταυτόχρονα καμία από αυτές να μην αποτελεί μία πλήρη απάντηση.


Παράδοξο! Όμως, αυτό ακριβώς το παράδοξο αποτελεί το διαβατήριο τής Ποίησης για την Αιωνιότητα. Εξάλλου, κάθε απόπειρα ορισμού απομυθοποιεί, γκρεμίζει και τελικά εξουσιάζει την οριστέα έννοια, η οποία αργοσβήνει μέσα στις στενωπούς των λέξεων.

Το σίγουρο είναι: α) ότι η Ποίηση έχει τη δύναμη ν’ απελευθερώνει τόσο τον ποιητή όσο και τον αναγνώστη διαμέσου των αισθημάτων και του (κριτικού) στοχασμού και β) ότι εφορμά από το βίωμα και την εμπειρία, μιας και κανένας στίχος δεν γεννιέται και δεν ζει ελλείψει αυτών.

Το ερώτημα λοιπόν απαντήθηκε, χωρίς σαφή απάντηση ως προς τον πυρήνα του. Είναι στη φύση ορισμένων «πραγμάτων» να ζούνε στο σκοτάδι, το φως της ημέρας τα εξασθενεί.

Αν πάλι έπρεπε να ορίσω με κάποιον τρόπο την Ποίηση δε θα επέλεγα ούτε Ελύτη, ούτε Σεφέρη, ούτε Ρίτσο, ούτε Καζαντζάκη ως είθισται. Διαφωνώντας με τη στάση ζωή τους, όχι με έργο ή την αξία του (διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για τον Καζαντζάκη, βεβαίως!). Διότι αυτή είναι που στο τέλος μένει. Θα επέλεγα, λοιπόν, ένα καβαφικό τρίστιχο από το ποίημα:

«Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ.».
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως, πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα· νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.

Ευάγγελος Ι. Τρυψιάνης








Η Δέσποινα Τσεχελιδου στην εκδήλωση αναφέρθηκε στο συγγραφικό έργο του κ. Κωνσταντίνου Σταλίδη



Α. Βιογραφικό

Ο Κωνσταντίνος Γ. Σταλίδης γεννήθηκε (21/23-08-1937) στην κωμόπολη Γέφυρα (παλ. Τόψιν) του Νομού Θεσσαλονίκης.
Οι γονείς του, Γεώργιος (1908/1910 - 1980) και Ζαφειρούλα (1913-2007), ήταν πρόσφυγες και κατάγονταν από τη Σωζόπολη (αρχαία Απολλωνία) της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημ. Sozópol της Βουλγαρίας).
Είναι απόφοιτος του τότε Κλασικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και με υποτροφία της UNESCO και του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (Ι.Μ.Χ.Α.) έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφιας στη Βουλγαρία (1974-1975).


Κατά τα έτη 1964-1966, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Ελληνική Αεροπορία ως έφεδρος Σμηνίας.
Είναι παντρεμένος με τη φιλόλογο Παρασκευή Βογιατζή (1938 -) του Δημοσθένους (1902-1993) και της Πολυξένης (1908-2001) και έχουν δύο παιδιά: τον αρχαιολόγο Γιώργο (1968-) και τον μαθηματικό Δημοσθένη (1972-).
Από το έτος 1966 και εξής υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως καθηγητής τάξης στην Έδεσσα, ως διευθυντής σχολικών μονάδων στην Έδεσσα και την Άρνισσα του Νομού Πέλλας και ως Σχολικός Σύμβουλος ειδικότητας Φιλολόγων στους Νομούς Έβρου, Λάρισας και Πέλλας.
Είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, Ελληνική Διαλεκτολογική Εταιρεία, Ελληνική Ονοματολογική Εταιρεία κ.α.), καθώς και διαφόρων άλλων συλλόγων (Φιλοπρόοδος Σύλλογος «Μέγας Αλέξανδρος Εδέσσης», ως πρόεδρος, Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Νομού Πέλλας, ως πρόεδρος, Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Πέλλας, ως πρόεδρος, Φ.Ο.Ε. κ.α.). Ακόμη, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε.).
Έχει λάβει μέρος, ως εισηγητής επιστημονικών θεμάτων, σε πολλά επιστημονικά συνέδρια γλωσσικού και ιστορικού περιεχομένου και δημοσίευσε εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.
Ακόμη, υπήρξε συνιδρυτής, συνεργάτης και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Εδεσσαϊκά Χρονικά» (1972-1977), καθώς και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Εδεσσαϊκή», η οποία εκδίδεται ανελλιπώς, από το έτος 1963, στην Έδεσσα.
Επίσης, υπήρξε και εκδότης της φιλολογικής περιοδικής εκδόσεως «Απολλώνειον Ελληνομουσείον» (2001-2002).
Έχει δημοσιεύσει μέχρι τώρα είκοσι ένα (21) βιβλία επιστημονικού και λογοτεχνικού περιεχομένου και πενήντα (50) επιστημονικές εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.
Για το επιστημονικό, συγγραφικό και κοινωνικό του έργο έχει τιμηθεί, κατά καιρούς, από διαφόρους φορείς, μεταξύ των οποίων και από την Ακαδημία Αθηνών.

Β. Εργογραφία
Β1. Βιβλία

1. Οἱ συντεχνίες καὶ τὰ ἐπαγγέλματα στὴν Ἔδεσσα τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, Ἔδεσσα 1974, Θεσσαλονίκη 1999.
2. Ἡ Ἁγία Τριάδα Ἐδέσσης, Ἔδεσσα 1977.
3. Κώδιξ, ὁ τὸ πρῶτον συστηθείς, ἅμα τῇ συστήσει τῆς ἑλληνικῆς σχολῆς, ἐν τῇ πολιτείᾳ Βοδενῶν, ἐν ἔτει , ΑΨΠΕ', Ἔδεσσα 1979.
4. Κάπως ἔτσι… Παραδόσεις, Ἔδεσσα 1980.
5. Κερδισμένη Ζωή, Μυθιστόρημα, Έδεσσα 1982.
6. Η Έξοδος, Διηγήματα, Έδεσσα 1984.
7. Η Έδεσσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. 14ος αι. - 1912. Τόμος πρώτος, Έδεσσα 1988.
8. Τα ρόδια της Ελπίδας, Μυθιστόρημα, Έδεσσα 1991.
9. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας. Τόμος Α'. Ἐπίσκοποι. Ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, Ἔδεσσα 2006.
10. Στη Πυρκαγιά των Υδάτων, Έκδοση Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Πέλλας, Θεσσαλονίκη 2007, Θεσσαλονίκη 2012, Αθήνα 2017. Εκδόσεις Πάτση.
11. Το χωριό Κλησοχώρι του Νομού Πέλλας, Έδεσσα 2008.
12. Στον κλειδωμένο νάρθηκα, Θεσσαλονίκη 2009.
13. Των καλλικέλαδων ρωγμών, Θεσσαλονίκη 2010.
14. Στα μαγεμένα της βραδιάς, Θεσσαλονίκη 2010, Αθήνα 2019. Εκδόσεις Πάτση.
15. Στο Πέραν των Κειμένων, Θεσσαλονίκη 2011.
16. Η Έδεσσα κατά τη περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τέλη 14ου αι. έως 1912, Έδεσσα 2012.
17. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας. 1ος αἰ. μ.Χ. – 14ος αἰ. μ.Χ.. Ἔκδοση: Ἱερὰ Μητρόπολις Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, Ἔδεσσα 2018.
18. Στις μυστικές στοές Της, Θεσσαλονίκη 2014, Αθήνα 2018. Εκδόσεις Πάτση.
19. Στου φεγγαριού τη μαγική στιγμή, Αθήνα 2020. Εκδόσεις Πάτση.
20. Λεξικό του γλωσσικού πολιτισμού των κατοίκων από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας. Επιμέλεια: Παύλος Ι. Αλμπανούδης. Βιβλιοθήκη Ανατολικής Ρωμυλίας 2. Εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2020.
21. Σαν παραμύθι μαγικό, Αθήνα 2021. Εκδόσεις Πάτση.

B2. Ενδεικτικές εργασίες σε περιοδικά και Πρακτικά Επιστημονικών Συνεδρίων

1. «Δημήτριος Τροῦπκος. Ἕνας Ἐδεσσαῖος ἀγωνιστὴς τοῦ 1821», Ἐδεσσαϊκὰ Χρονικά, Ἔδεσσα 1973, τεύχ. 5, σ. 4-14.
2. «Ἐδεσσαῖοι ζωγράφοι κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας», Ἐδεσσαϊκὰ Χρονικά, Ἔδεσσα 1973, τεύχ. 6, σ. 4-9.
3. «Ὁ Φιλεκπαιδευτικὸς Σύλλογος Βοδενῶν», Ἐδεσσαϊκὰ Χρονικά, Ἔδεσσα 1975, τεύχ. 8, σ. 10-23.
4. «Μαρτυρίες για τον Όλυμπο και την Ελασσόνα στη συλλογή δημοτικών τραγουδιών του Γάλλου Claude Fauriel», Α' Πανελλήνιο Συνέδριο «Ο Όλυμπος στη ζωή των Ελλήνων», Ελασσόνα 1982, Πρακτικά, σ. 111-115.
5. «Αρχειακές ειδήσεις για την εκπαίδευση στην περιφέρεια του Προξενείου Ελασσόνας το σχολ. έτος 1900-1901», Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Θεσσαλών, Β' Διεθνές συνέδριο Θεσσαλικών σπουδών, Πρακτικά, Αθήνα 1984, σ. 299-302.
6. «Λαϊκά γλωσσικά στοιχεία στη (λόγια) ποίηση του Κώστα Βάρναλη», Θρακικά Χρονικά, Ετήσια Έκδοση, Ξάνθη 39/1984, σ. 66-68.
7. «Η προετοιμασία και η αντίδραση του Ελληνισμού της Έδεσσας πριν και κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα», Συμπόσιο «Ο Μακεδονικός Αγώνας» (Θεσσαλονίκη – Φλώρινα – Καστοριά – Έδεσσα 28 Οκτωβρίου – 2 Νοεμβρίου 1984), Θεσσαλονίκη 1987, σ. 381-395.
8. «Ο μητροπολίτης Μελέτιος Α' (1782-1790) και το έργο του στην Έδεσσα», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΙΕ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (27-29 Μαΐου 1994), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 1995, τ. 15, σ. 63-94.
9. «Ο Κώος μητροπολίτης Μελέτιος (Απρίλιος 1782 - Ιούνιος 1817) και το έργο του στην Έδεσσα και τη Μακεδονία. Ιστορική συμβολή», Κωακά, Αθήνα 1995, τ. 5, σ. 252-311.
10. «Οι ιεροί ναοί της Αγίας Σοφίας και Παναγίας της Γαβαλιωτίσσης στην Έδεσσα. Ιστορική συμβολή και συγκριτική θεώρηση», Πρακτικά Α' Πανελληνίου Επιστημονικού Συμποσίου. Η Έδεσσα και η περιοχή της. Ιστορία και πολιτισμός (Έδεσσα, 4, 5 και 6 Δεκεμβρίου 1992, Έδεσσα 1995, σ. 185-209, 408-409, 458-460.
11. «Η δημογεροντία στην Έδεσσα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΙΣΤ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (26-28 Μαΐου 1995), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 1996, τ. 16, σ. 55-83.
12. «Επιζώσες αρχαίες ελληνικές λέξεις στο γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων της Σωζοπόλεως (Γλωσσική συμβολή)», Φιλερήμου αγάπησις, Τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Αγαπητό Γ. Τσοπανάκη, Ρόδος 1997, σ. 559-588.
13. «Κώδιξ λογαριασμῶν ἐπιτρόπων τῆς Ἱερᾶς Ἐκκλησίας τῆς Παναγίας Ἐλεούσης» Έδεσσα 1823 έως 1910», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΙΖ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (31 Μαΐου – 2 Ιουνίου 1996), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 1997, τ. 17, σ. 97-158.
14. «Βουλγκάτα (Vulgata) και όχι Βουλγάρα», Βυζαντιακά, Θεσσαλονίκη 1998, τ. 18, σ. 171-176.
15. «Ο “Κώδηξ της Ιεράς Μητροπόλεως Σωζοπόλεως” Σωζόπολις 1904 έως 1906», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΙΗ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (31 Μαΐου – 01 Ιουνίου 1997), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 1998, σ. 273-296.
16. «Παρατηρήσεις στο γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων της Σωζοπόλεως Ανατολικής Ρωμυλίας. Παθολογία των φωνηέντων», Εταιρεία Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, Ελληνική Διαλεκτολογία, Τόμος Δεύτερος, Πρακτικά Δευτέρου Πανελλήνιου Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας. Εκδόθηκαν με δαπάνη της Ακαδημίας Αθηνών (Ιστορικόν Λεξικόν) και του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Παιδαγωγικά Τμήματα), Ρόδος 24-26 Οκτωβρίου 1995, Αθήνα 1998, τ. 2, σ. 303-341.
17. «Η ελληνική εκπαίδευση στην Έδεσσα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ο θεσμός των επιτρόπων – εφόρων (1782-1912)», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΙΘ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (29-31 Μαΐου 1998), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 123-153.
18. «Λατινικά και λατινογενή δάνεια στο γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων της Σωζόπολης Ανατολικής Ρωμυλίας», Ελληνική Διαλεκτολογική Εταιρεία. Νεοελληνική Διαλεκτολογία. Τόμος Τρίτος. Πρακτικά Τρίτου Διεθνούς Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας. Κάλυμνος 20-23 Οκτωβρίου 1998. Εκδόθηκαν από το Κέντρο Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού με δαπάνη της Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 2000, σ. 295-320.
19. «Το βυζαντινό τοπωνύμιο Γαβαλιώτισσα στην Έδεσσα. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Βυζαντιακά, Μνήμη Ι. Ε. Καραγιαννόπουλου, Θεσσαλονίκη 2000, τ. 20, σ. 361-402.


20. «Τα οικογενειακά ονόματα (επώνυμα) των Θασίων, σύμφωνα με τις πηγές. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Θασιακά, Περιοδική έκδοση της Θασιακής Ενώσεως Καβάλας, Γ' Συμπόσιο Θασιακών Μελετών. Η Θάσος δια μέσου των αιώνων: Ιστορία – Τέχνη – Πολιτισμός, Πρακτικά. Αφιέρωμα στον Τάσο Γριτσόπουλο, Καβάλα 2001, τ. 10(1996-1997), σ. 583-626.
21. «Τα τοπωνύμια – οικωνύμια Σαρακηνοί (οι) και Κουτούγερι (το) στην περιοχή της Έδεσσας. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Βυζαντιακά, Θεσσαλονίκη 2001, τ. 21, σ. 307-346.
22. «Το όνομα Γουμένισσα κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση». Ο Μακεδονικός Αγώνας στην Επαρχία Παιονίας, Πρακτικά διήμερου επιστημονικού συνεδρίου. Γουμένισσα 20 και 21 Οκτωβρίου 2001, Σύλλογος Γουμενισσιωτών Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2002, σ. 43-91.
23. «Οι χριστιανικές συνοικίες στην Έδεσσα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΚΒ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (25,26,27 Μαΐου 2001), Πρακτικά, Μνήμη Απ. Ε. Βακαλόπουλου, Θεσσαλονίκη 2002, τ. 22, σ. 107-145.
24. «Ελληνομουσείον (1782). Ένας μεγάλος πνευματικός σταθμός στον πολιτισμό της Έδεσσας». Δήμος Θεσσαλονίκης. Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Γνωριμία με τη Γη του Αλεξάνδρου. Από τα προϊστορικά μέχρι τα νεότερα χρόνια. Ιστορία – Αρχαιολογία – Τέχνη στο Νομό Πέλλας. Πρακτικά Επιστημονικής Διημερίδας 15-16 Ιουνίου 2002, Θεσσαλονίκη 2003, σ. 187-203.
25. «Αρχειακές ειδήσεις, σχετικές με την αντίδραση των Ελλήνων κατοίκων των πόλεων του Εύξεινου Πόντου (Αγχιάλου, Μεσημβρίας Σωζοπόλεως) κατά τη βιαία προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας στο Βουλγαρικό Κράτος(1885)», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΚΓ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (24, 25, 26 Μαΐου 2002), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2003, σ. 335-364.
26. «Αστικά και περιαστικά τοπωνύμια στη Σωζόπολη του Εύξεινου Πόντου. Γεωγραφική, ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Εταιρεία Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, Ελληνική Διαλεκτολογία, Τόμος Τέταρτος, Πρακτικά Τετάρτου Διεθνούς Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, Αθήνα 6-8 Δεκεμβρίου 2001. Εκδόθηκαν από το Κέντρο Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού με δαπάνη της Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 2003, σ. 461-492.
27. «Ο Χριστιανισμός στην Έδεσσα κατά τους 3ο-6ο αιώνες, σύμφωνα με τις αποκαλυφθείσες επιγραφές», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΚΔ Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (30, 31 Μαΐου – 1 Ιουνίου 2003), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 39-72.
28. «Η Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου της Νάουσας». Δήμος Θεσσαλονίκης. Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. «Γνωριμία με τη Γη του Αλεξάνδρου. Η περίπτωση του Νομού Ημαθίας. Ιστορία – Αρχαιολογία. Πρακτικά Επιστημονικής Διημερίδας 7-8 Ιουνίου 2003, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 255-272.
29. «Η πάλη των δύο βυζαντινών αυτοκρατόρων Ανδρονίκων Β’ και Γ’ Παλαιολόγων και η Έδεσσα (1321-1328», εφ. Εδεσσαϊκή, φ. 2146(23-10-2004), σ. 8 έως φ. 2153(11-12-2004), σ. 8.
30. «Ὁ ἐπίσκοπος Θεόκλητος Παπαϊωάννου (1840-1907)», περιοδ. Ἀρναία, Ἀρναία Χαλκιδικῆς 2005, ἔτ. ΙΗ, τεῦχ. 66(Ἰανουάριος - Μάρτιος 2005), σ. 9-13.
31. «Ένας κώδικας της Δημογεροντίας Μετρών Ανατολικής Θράκης (1894/95-1901. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΚΕ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (21-23 Μαΐου 2004), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2005, τ. 25, σ. 357-394.
32. «Παρατηρήσεις στα ονόματα (βαπτιστικά και επώνυμα) των κατοίκων της Σωζοπόλεως Ανατολικής Ρωμυλίας, σύμφωνα με δύο αναφορές του έτους 1885», Ονόματα, Αθήνα 2005, τ. 17-18, σ. 281-292.
33. «Τα γυναικεία βαπτιστικά ονόματα των Θασίων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Θασιακά, Περιοδική Έκδοση της Θασιακής Ένωσης Καβάλας, Δέκατος τρίτος τόμος 2004-2006. Επιμέλεια: Κων/τίνος Χιόνης. Αφιέρωμα στη μνήμη του Κώστα Τσίμα, Καβάλα 2006, σ. 457-509.
34. «Ανεπιτυχείς προσπάθειες σλαβικής διεισδύσεως στην Έδεσσα κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα», Επιστημονικό Συνέδριο. Μακεδονικός Αγών. Εκατό χρόνια από τον θάνατο του Παύλου Μελά, 12-13 Νοεμβρίου 2004, Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2006, σ. 87-128.
35. «Το βυζαντινό τοπωνύμιο Σλάνιτσα. Ιστορική, γεωγραφική και γλωσσική θεώρηση», Βυζαντιακά, Θεσσαλονίκη 2006, τ. 26, σ. 13-64.
36. «Τα εδεσσαϊκά οικογενειακά ονόματα (1382 έως σήμερα). Ιστορική και γλωσσική θεώρηση», Δήμος Έδεσσας. Β' Πανελλήνιο Επιστημονικό Συμπόσιο 19-21 Σεπτεμβρίου 1997. Η Έδεσσα και η περιοχή της. Ιστορία και πολιτισμός, Πρακτικά, Έδεσσα 2006, σ. 355-384.
37. «Ο κώδικας της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου της Νάουσας (1837-1890)», Ελληνική Ιστορική Εταιρεία, ΚΖ' Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (26-28 Μαΐου 2006), Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2007, τ. Α', σ. 315-353.
38. «Το βυζαντινό τοπωνύμιο Σλάνιτσα. Ιστορική, γεωγραφική και γλωσσική θεώρηση», Φίλιππος, Τριμηνιαία έκδοση της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος». Ιστορικά – Λαογραφικά Θέματα, Γιαννιτσά, τεύχος 57(Οκτώβριος – Νοέμβριος –Δεκέμβριος 2007), σ. 36-48, τεύχος 58(Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος 2008), σ. 23-32, τεύχος 59(Απρίλιος – Μάιος - Ιούνιος 2008), 13-22.
39. «Ο Ναουσαίος δάσκαλος Δημήτριος Φιλίππου Πλαταρίδης και το γνωστό έργο του στην Έδεσσα. Ιστορική συμβολή», Προσωπογραφικὰ καὶ ἱστορικά. Πρακτικὰ Συνεδρίων καὶ Ἡμερίδων, Ἱερὰ Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας, Βέροια 2009, σ. 153-180.
40. «Η κοινωνική δομή στην Έδεσσα κατά τους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες», Πρακτικά Γ’ Πανελλήνιου Επιστημονικού Συμποσίου 11-12 Δεκεμβρίου 2010, Η Έδεσσα και η περιοχή της, Ιστορία και Πολιτισμός, επιμέλεια: Αναστασία Χρυσοστόμου, Παύλος Χρυσοστόμου, Δήμος Έδεσσας, Έδεσσα 2010, σ. 239-259.
41. «Ξένες δάνειες λέξεις στο γλωσσικό ιδίωμα των Θασίων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ιστορική και ετυμολογική θεώρηση, Θασιακά, Περιοδική έκδοση της Εταιρίας Θασιακών Μελετών και της Θασιακής Ένωσης Καβάλας, Τόμος δέκατος έκτος 2011-2014. ΣΤ’ Συμπόσιο Θασιακών Μελετών. Η Θάσος δια μέσου των αιώνων: Ιστορία – Τέχνη – Πολιτισμός, Πρακτικά. Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Χιόνης. Αφιέρωμα στη μνήμη Κωνσταντίνου Δημητριάδη, Έκδοση Δήμου Θάσου, Καβάλα 2014, σ. 419-449.
42. «Η συνοχή της εθνικής συνειδήσεως στην ονοματολογία των κατοίκων της Σωζοπόλεως της Ανατολικής Ρωμυλίας», Ονόματα, Πρακτικά Ημερίδας για την Επέτειο της Τριακονταετηρίδας της Εταιρείας (2010) και Διημερίδας στη μνήμη Γεωργίου Ν. Χατζηδάκη (2010). Μετά Παραρτήματος. Αφιέρωμα στην ιερή μνήμη του πρ. Προέδρου της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας δρ. ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ, Παιδοχειρουργού, Αθήνα 2017, τ. 21, σ. 371-390.
43. «Το κύριο όνομα στην ποίηση του Κ. Π. Καβάβη», Ονόματα, Πρακτικά Ημερίδας για την Επέτειο της Τριακονταετηρίδας της Εταιρείας (2010) και Διημερίδας στη μνήμη Γεωργίου Ν. Χατζηδάκη (2010). Μετά Παραρτήματος. Αφιέρωμα στην ιερή μνήμη του πρ. Προέδρου της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας δρ. ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ, Παιδοχειρουργού, Αθήνα 2017, τ. 21, σ. 391-404.
44. «Τα παρωνύμια (παρανόμια) των κατοίκων της Σωζοπόλεως», Ονόματα. Revue Onomastique. Επιστημονική Επετηρίδα της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας Ονοματολογικά Μικράς Ασίας και Ίμβρου – Τενέδου. Αφιέρωμα στην ιερή μνήμη του Ίμβριου Γλωσσολόγου Νικολάου Π. Ανδριώτη, 22(2019). Επιστημονική επιμέλεια τόμου: Μαρία Βραχιονίδου – Ξενοφών Τζαβάρας, Εκδοτικός Οίκος Κ. & Μ. Σταμούλη. Εκδότης: Ιωάννης Αρχ. Χαρπαντίδης, Θεσσαλονίκη 2020, σ. 379-393.
45. «Έλληνες – μέλη της Φιλικής Εταιρείας από την Ανατολική Ρωμυλία», Νέα Αγχίαλος, έτ. 28, φ. 112(Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος) Αθήνα 2021, σ. 4-5.
46. «Η συμμετοχή των κατοίκων της Σωζοπόλεως Ανατολικής Ρωμυλίας στην Εθνεγερσία του 1821», Νέα Αγχίαλος, έτ. 29, φ. 113(Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος), Αθήνα 2021, σ. 5-6.
47. «Η πρόθεση “από” στο γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας», Χριστίνα Μάρκου – Ευαγγελία Θωμαδάκη – Ξενοφών Τζαβάρας (Επιμέλεια), Η Ιστορική Θράκη υπό το πρίσμα της Εθνογλωσίας, Εκδοτικός Οίκος Κ. & Μ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2021, σ. 425-450.
48. «Επώνυμα από την Έδεσσα και την περιοχή της με κατάληξη –λης», Ονόματα. Revue Onomastique. Επιστημονική Επετηρίδα της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας. Αφιέρωμα στον Νικόλαο Κοντοσόπουλο. Ιδρυτικό Μέλος της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας, Δρ Γλωσσολογίας, πρώην Διευθυντή Κ.Ε.Ν.Δ.Ι., Εκδοτικός Οίκος Κ. & Μ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2022, τ. 23, σ. 323-344.

Γ. Απονεμηθέντα βραβεία

1. Θεσσαλονίκη 1979. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Τιμητικό μετάλλιο «Ἐπί τῇ τεσσαρακονταετηρίδι ἀπό τῆς ἱδρύσεως» της (1939-1979).
2. Σόφια Βουλγαρίας 1981. Χρυσό μετάλλιο από το Βουλγαρικό Κράτος. Στο μετάλλιο γράφει με κεφαλαία γράμματα στα βουλγαρικά: «JUBILEEN MEDAL. 1300 GODINI BĂLGARIJA», δηλαδή «Ιωβηλαίον Μετάλλιον. 1300 έτη Βουλγαρία».
3. Σόφια Βουλγαρίας, 24-08-1982. Απονομή ταυτότητας χρυσού μεταλλίου από το Βουλγαρικό Κράτος με την ένδειξη:
«NARODNA REPUBLIKA / BĂLGARIA / KNIŠKA / ZA MEDALI / KONSTANTINOS / STALIDIS / “1300 GODINI / BĂLGARIA” / 2262/ 24.VIII.1982g.».
(Μετάφραση: (εμπροσθόφυλλο:)
ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ / ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ / ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ / ΓΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ / (πρώτη σελίδα) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΑΛΙΔΗΣ / (δεύτερη σελίδα) “1300 ΕΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ” / (τρίτη σελίδα) (αριθμ. πρωτοκ., ημερομηνία και επίσημη κρατική σφραγίδα με σχετική υπογραφή): 2262/ 24-08-1982».
4. Έδεσσα, Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 1992. Απονομή βραβείου σε ειδική τελετή για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Φιλοπροόδου Συλλόγου «Μέγας Αλέξανδρος» (1922-1992). «ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ», επειδή υπήρξα Πρόεδρος του Συλλόγου.
5. Βέροια, Σάββατο,10 Ιουνίου 2000. Χρυσό μετάλλιο μετά περγαμηνής από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας και Ναούσης.
6. Γέφυρα Θεσσαλονίκης, Παρασκευή, 20 Οκτωβρίου 2000. Τιμητική πλακέτα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Γέφυρας.
7. Θεσσαλονίκη, Παρασκευή, 25-01-2002. Τιμητική πλακέτα από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος «Για την συνολική προσφορά του στην Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό».
8. Έδεσσα, Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2002. Τιμητική πλακέτα από τη ΙΙ Μ/Κ (2η Μηχανοκίνητη) Μεραρχία.
9. Έδεσσα, Κυριακή, 31 Αυγούστου 2003. Τιμητική πλακέτα από την εφημερίδα «Εδεσσαϊκή».
10. Θεσσαλονίκη, Σάββατο, 19 Φεβρουαρίου 2005. «Τιμητική Διάκριση» από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας.
11. Έδεσσα, 2007. «ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟΝ / ΕΠΙ ΤΗ 100Η / ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ / ΑΓΡΑ ΚΑΙ ΜΙΓΚΑ / ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΩΝ / (1907-2007)».
12. Έδεσσα, Ιανουάριος 2008. Απονομή βραβείου από τον Σύλλογο «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας».
13. Κλησοχώρι Νομού Πέλλας, Κυριακή, 05-10-2008. Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου Κλησοχωρίου. Απονομή τιμητικής πλακέτας για το βιβλίο μου «Το χωριό Κλησοχώρι του Νομού Πέλλας».
14. Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 2010. Απονέμεται το «Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών», σε περγαμηνή, από την Ελληνική Ονοματολογική Εταιρεία.
15. Έδεσσα, 10 Οκτωβρίου 2018. Τιμητική πλακέτα από τον Φιλοπρόοδο Σύλλογο «Μέγας Αλέξανδρος» .
16. Γέφυρα Θεσσαλονίκης. Κυριακή, 25-11-2018. Βραβείο, από την Ακαδημία «Κοινωνικών, Εθνικών και Πολιτιστικών Σχεδιασμών».
17. Γέφυρα Θεσσαλονίκης. Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2018. Τιμητική πλακέτα απο τη «Δημοτική Κοινότητα Γέφυρας».
18. Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών, Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2021. «Βραβείο της Τάξεως των Γραμμάτων και Καλών Τεχνών» για το έργο «Λεξικό του γλωσσικού πολιτισμού των κατοίκων από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας» από την Ακαδημία Αθηνών.

Έδεσσα, Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2022, ώρα 20.00’.
Ο μουσικοσυνθέτης Μιλτιάδης Κασσάρας παρουσίασε στην Έδεσσα, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Νομαρχίας Πέλλας, το έργο μου «Στην Πυρκαγιά των Υδάτων» με τη μικτή χορωδία Θεσσαλονίκης, με ορχήστρα και μουσικά όργανα (πιάνο, μπουζούκι, κλαρινέτο κ.ά.) και τραγουδιστές με διάφορες φωνές (τενόρος, γυνακεία φωνή, λαϊκός τραγουδιστής κ.ά.). Ήταν μια πανδαισία και μας οδήγησε στον Ουρανό. Ήταν μια πραγματική «θέωσις». Στην αρχή της μουσικής αυτής εκδηλώσεως ο Δήμαρχος της Έδεσσας και παλιός μου μαθητής Δημήτριος Γιάννου μού απένειμε τιμητική πλακέτα, στην οποία αναφέρονται τα παρακάτω:
«edessa
the city of waters

Τιμής Ένεκεν

Στον Κωνσταντίνο Σταλίδη
για την προσφορά του
στον πολιτισμό της Έδεσσας

Δεκέμβριος 2022».